یک لحظه امید (شب پره)

غمی پنهان به شکل عکس میان بغچه پیچیده

میان رفتن و کوچش هزاران بیم و تردیده

وفا کرده به نامردا، تو دوستا بی وفا دیده

صبوری کرده تلخی رو، گل صلح و صفا چیده

کتک خوره، ستم دیده، ولی از جا نجنبیده

حالا اما دل تنگش پی یک لحظه امیده

...