دوستانی دارم (شب پره)

دوستانی دارم از هر سو

همه انسان، همه خوب

دوستانی دارم، پنجره خو

بر لب چشمه ی چشمش چو دمی بنشینی

خبر از خوب و بد و غفلت دنیا داری

خبر از نرخ فزاینده ی ارز

خبر از جنگ میان اوباش

خبرِ لحظه ی دیدار پس از چندین سال

همه را می گوید، بیشتر بدها را

دوستانی دارم عکس صفت، یک تصویر

یک تجسم از خویش

صبح و یک صبحانه، عصرهایی در جیم

قوسهای زیبایی در اندام

عقل کلی دانا، عارفی شاهد باز

مقتصد یا کیاس

لذت گوشت نخوردن از مهر

آرم گوچی یا بنز

یا که تصویر پر از زرق کنار شومینه

دوستانی اما آب روان، آیینه رو

این جماعت عشقند، معرفتند

خبر از خوب و بدت میگویند، نه به زبان

رو به روشان که نشستی، عیب خود می بینی

پای هر صحبتشان بنشینی، می چسبد

مثل یک چای گوارا با قند

تلخ و شیرین - دلچسب

تنشان سالم باد و نفسهاشان گرم

پی نوشت: شاعرِ عکس صفت میل به خودبینی داشت!